Dag avontuur, Dag Boomer, Dag Deb
Door: Lysanne
Blijf op de hoogte en volg Lysanne
27 Maart 2016 | Australië, Cairns
Daar zit ik dan in mijn eentje te wachten op het vliegveld in Cairns. Deb heeft me net uitgezwaaid en ik mis haar nu al. We hebben zoveel mooie dingen mogen meemaken. Dus laat ik jullie eerst nog even onze laatste week vertellen.
Gelukkig viel de regen wel mee en hoefden we niet te zwemmen op de nieuwe overnachtingsplaats. Het zag er die dag nog steeds niet veelbelovend uit, dus moesten we een plan maken voor die dag. Aangezien er sowieso water in de watervallen zit als het regent, en het misschien ook de enige en beste optie was, besloten we naar de Atherton Tablelands te rijden. Dit is een hoogvlakte met vele watervallen en meren. We hadden in de Lonely Planet wel wat gelezen, maar wisten niet precies waar we heen moesten, dus besloten we de wegbordjes te volgen. De bruine bordjes geven hier de touristische trekpleisters aan. Bij deze weg waren ze alleen niet zo goed georganiseerd. De bordjes kwamen pas opduiken op het moment dat je de afslag moest nemen. We hadden dus al heel wat afslagen gemist, maar gelukkig geen belangrijke. Natuurlijk wel wat lookouts, maar die waren niet de moeite waard. Het enige wat we zagen waren wolken... Na een tijdje vonden we eindelijk waar we naar op zoek waren: watervallen. Er was zelfs een watervalcircuit, een weg van 17km met 3 watervallen tussendoor. De eerste was Ellinjaa Falls. Daar konden we naar beneden lopen om heel de waterval goed te zien. De tweede, Zillie Falls, is de grootste van allemaal. Je hebt hier alleen een platform om de waterval te bekijken. Na deze twee van ons lijstje te hebben gestreept, was het tijd voor de meeste gefotografeerde waterval van Australie: Millaa Millaa Falls. Deze waterval is bekend van de Herbal Essences reclame . De kans om deze reclame na te spelen konden we natuurlijk niet laten schieten. Hop het water in en koud dat het was! Ik wilde de waterval zelf ook wel even op mijn hoofd hebben, dus zwom ik het hele stuk. Daarna was het tijd voor mijn hair flip. Het eindresultaat zag er natuurlijk geweldig uit en wij konden zo in die reclame spelen. Een stukje verder op lag Mt Hypipamee Crater en Dinner Falls. De krater is een vulkanische pijp die nu onder water staat. Tot de bodem is het 85 meter en het platform ligt 52 meter boven het water. Via een korte weg kun je op verschillende levels dan de Dinner Falls zien. Aan de picknicktafels was het tijd voor pannekoeken! Het duurde even voor we het hele pak ophadden, dus was het alweer tijd om naar de volgende overnachtingsplaats te gaan als we nog in het licht wilde koken en eten. Deze was weer eens gratis en prima, met zelfs een heerlijke koude douche.
Wat werden we gelukkig wakker deze keer! We zagen een blauwe lucht, jippie! Nu was het dan eindelijke tijd om richting het regenwoud te gaan. Het meeste zuidelijke stukje van Daintree National Park begint in Mossman, waar zich de Mossman Gorge bevindt. Dit is een stukje park langs de Mossman River met een rainforst track van ongeveer 2km. Aangezien de zon scheen en we het weer eens zo warm hadden, namen we een duik. Overal stonden bordjes dat je moesf opletten voor de sterke stroming, zeker na de regen van de afgelopen dagen. We bleven netjes achter de rotsen, waar dus geen stroming, maar een paar gekke jongeren gingen er helemaal voor. Ze waren bij de zogenoemde whirlpool en opeens hoorden ed een help kreet. Eerst dachten we dat het een grapje was, maar nadat iedereen help begin te roepen, was onze aandacht gewekt. Een meisje werd door de whirlpool steeds naar beneden gezogen. De guide van de tour sprongen snel in het wakker en redde haar. Gekke mensen. Wij gingen verder naar met de walk die nu echt door het regenwoud gaat. Het blijft mooi om te zien hoe groot de bomen hier zijn en hoe chaotisch alles is. De bonen hebben varens, klimop, lianen en vanalles en nog wat op hun groeien. Aan het einde van de cirkel kom je uit bij Wurrmbu Creek, het mooiste stukje! Je ziet hier het water omringd door het regenwoud. Na een korte fotosessie, koelde we nog even af in het water. Het was tijd om richting Cape Tribulation te gaan. Omdat er zoveel regen was gevallen, wilden wij zeker weten dat hey mogelijk was om daar met onze Boomer te komen. Nu was er geen informatiecentrum te vinden, dus reden we op de gok richting de ferry. Bij een informatiebordje sloegen we snel af en kwamen we uit bij de krokodillencruises. Jaaaa, dat wilden we zeker nog doen! Een uurtje later ging de volgende boot en ze hadden al krokodillen gezien die dag. Na een gezellig uurtje kletsen met de vrouw van de cruise, gingen we op pas met onze guide Jan. Ze hadden gelijk, we hebben 3 krokodillen gespot! 2 grote jongens en 1 kleintje. Wauw wat een beesten zijn dat toch en ze kunnen zelfs nog veel groter worden. Veel activiteit was er bij hen niet te zien, want ze waren allemaal aan het chillen. Aan de andere kant van de rivier is niet meer zoveel, dus reden we even een stukje terug om boodschappen in te slaan en de tank vol te gooien. Die avond sliepen we in Daintree Village. We stonden even rond te kijken en hadden niet in de gaten dat we getuigen waren van een prachtige zonsondergang. De lucht was paars gekleurd met een berg op de achtergrond. Die avond probeerden we een dvd te kijken, maar deze werkte helaas niet. Om 8 uur lagen we allebei al half slapen in onze stoel. Ja, dan gaan we maar douchen en naar bed. Om 9 uur waren we knockout haha.
Tijd om eindelijk naar de andere kant te gaan! Niet veel later stonden we alweer bij het Waluwurrigga Alexandra lookout van het uitzicht te genieten. Er komt net een tour aan en die staan allemaal naar een boom te kijken. De eerste spin is gespot: een golden orch. Wat een reusachtig ding zeg, maar eigenlijk ziet die er nog best mooi uit met zijn gele lijfje. We proberen de tour voorbte blijven, dus rijden snel door naar Jindalba boardwalk. We parkeren en zien meteen vanuit de auto een varangus lopen. Wow wat is die groot, laten we nog even blijven zitten tot die weg is. Ohh even snel een plasje maken denken wij. Nou dat duurde wat langer, want daar spotten we alweer de volgende golden orch. Helemaal kriebelend gaan we naar de wc en laten just in case de wc deur maar open. Door alle insecten is het korte rondje van 700 meter genoeg voor ons. Na een stukje regenwoud, reden we door naar het strand van Cow Bay. Zwemmen kunnen we helaas niet doordat er over stingers (kwallen) en krokodillen zitten. Maar wat genieten we hier van het mooie uitzicht en de schommel. Er is bijna niemand te bekennen en je hebt het strand voor jezelf. We hebben het al twee weken over een ijsje eten, maar nog steeds hebben we er geen gehad. Hier langs de route moet een goede zitten, dus maken we daar een korte stop. Ze hebben hier 4 smaken op het menu staan die elke dag wisselen. Het waren een paar exotische, namen ben ik alweer vergeten, maar wel echt heeel lekker. Na deze verkoeling konden we wel weer een strand aan. Thornton Beach ligt meteen langs de weg. Ook hier zit je gewoon weer op een verlaten strand te genieten van ons ananasje. Ja het is wel weer warm hoor, dus een duik kunnen we wel gebruiken. Er is een plaats waar we je kunt zwemmen en dat is de swiming hole. Wauw wat zit dit er weer mooi uit! Koud, helder en stromend. Cape Tribulation Beach is een heel speciaal plekje op de wereld: where the rainforest meets de reef. Het regenwoud loopt tot aan het strand, waar in het water de Great Barriee Reef ligt. Vanuit de lookout zie je aan de ene kant het regenwoud en aan de andere kant de zee. Het Reeg is nogal lastig te zien en de ansichtkaart foto's worden zeker vanuit een helikopter gemaakt. Op de terugweg l zien we weer een varangus lopen. Even snel een fototje schieten. Oh nee toch, hij komt onze kant op. Nee, dat vinden we niet zo leuk. Doet hij iets? Als hij het pas is overgestoken en veilig het woud in is, glippen wij er snel langs. Wat een bangerikken zijn we ook. We klappen onze stoeletjes uit en lunchen aan het strand met een biertje in ons hand. PK's moet een leuk hostel zijn met een bar, dus besluiten we daar te slapen. Het is alleen nogal uitgestorven als we er aankomen en er blijkt dan ook meer staff aanwezig te zijn dan gasten. Aangezien wij weer eens overhit waren, plonsten we al snel het zwembad in. Daar was een volleybal net gespannen en lieten we onze sportieve kant maar eens zien. Al snel kregen we gezelschap van twee Engelse jongens. We besloten en wedstrijdje te spelen. Ik zal niet zeggen dat wij goed zijn in volleybal, maar die twee waren echt een ramp. 4-1, bots! Na een heerlijke douche en maaltijd waren wij klaar voor een drankje. Er zat buiten onze Engelse vrienden om niemand in de bar. We sloten bij hen aan en waren al snel gezellig aan het ouwenhoeren. De bar ging om 8 uur al dicht, dus verplaatsen we ons met een take away fles wijn naar buiten. De mensen die daar werkten nodigden ons uit om naar het strand te komen, waar ze een kampvuur zouden maken. Niet veel later gingen we op weg. Ik heb nog nooit een jongen gezien die zo bang was voor alles wat hij om zich heen voelde. Hahaha en wat een kreten hij uitkraamde, hilarisch. Er was geen kampvuur te bekenen, dus na nog een drankje was het tijd om naar bed te gaan.
Om 5 uur ging de wekker voor de zonsopgang. Pfffff, hoe lang hebben we geslapen? Het voelde als een kwartier en het was nog pikkendonker. We wachten wel even tot het lichter is en slapen nog even verder. Een half uur later werd er op Boomer geklopt door de Engelsen en gingen we op pad. Het was weer bewolkt, maar de lucht zag er wel prachtig uit. Toen we wisten wat de zon boven was, maar we hem niet konden zien zijn we maar weer on Boomer gekropen. We worden in de ochtend zo ongeveer Boomer uitgebrand. Ik had voor de ochtend Jungle Surfing geboekt. Een tour door het regenwoud waarbij je gaat ziplinen. Als je in het bos staat, zie je aan de ene kant Mt Sorrow en aan de andere kant de zee. Ze vertellen ondertussen over het regenwoud en na 6 keer ziplinen sta je weer met beide voeten op de grond.
We lopen de Dubuji boardwalk, maar deze is helaas afgesloten. Aangezien we wel weer wat afkoeling kunnen gebruiken, zoeken we de swimming hole nog een keer op. In het cafe dat daar bij ligt, kun je krokodillenburgers eten. Dit doen we dan ook als lunch. De burger smaakt prima en het vlees lijkt een beetje op ene tartaar. De laatste activiteit die we nog niet hadden gedaan, was de Marrdja Boardwalk. Deze loopt door het regenwoud en de mangrove. Een mangrove ziet er ook eigenlijk maar vies uit met al die modder en wortels boven de grond. Het is tijd om terug te gaan naar de bewoonde wereld! Het enige wat we heir niet hebben gezien is een cassowary, een loopvogel. Die hadden we nog graag wollen spotten, het liefst vanuit de auto haha. We slapen weer op een gratis plaatst en zien meerder Spaceships staan. Nu kunnen we mooi op zoek naar een dvdruil. Al snel vinden we de film Australia. Doordat er weer eens overal insecten zitten, kijken we de film in Boomer. Ach wat is het toch weel warm, zo warm. Maar wat een gave film is dat toch. We hebben het zo warm en slapen de hele nacht met de deur open.
Onze laatste hele dag in Boomer is aangebroken. We worden gewekt door het geluid, wat lijkt op een aap, van een schreeuwende Kookaburra. Wat een herrie kunnen die beesten maken zeg. Op de planning staat Port Douglas, een klein plaatsje langs de kust boven Cairns. Na een bezoekje aan de lookout en de plaatselijke marina weten we niet zo goed wat we hier kunnen doen, dus bezoeken we een informatie centrum. Ja, je kunt naar de Mossman Gorge of naar Cape Tribulation. Dat hebben we al gedaan, vertellen we het vrouwtje. Oh, nou dan je eigenlijk alles wel gedaan. Het is heel klein hier. We horen dat ze netten in de zee hebben liggen om de stingers tegen te houden. Het is nog ochtend, dus we kunnen een duik nemen. Debbie vertrouwd het niet helemaal en vraagt de strandwacht of het echt veilig is. Ja hoor, ik heb het vanochtend nog gecontroleerd en er geen gevonden. We gaan het water in, maar blijven voor de zekerheid ver weg van de netten. Na een paar minuten spot Deb al de eerste twee kleine kwallen en sprinten wij het water uit. We lopen nog een stukje op four milde beach en zien zoveel aangespoelde kwallen, niet normaal. Nou de 2 minuten zijn voor bij en we leven nog, gelukkig. Ja, je leest het goed als de kwallen je bijten, ben je binnen 2 minuten dood. Wat gaan we nu dan de rest van de dag doen? Laten we maar doorrijden richting Palm Cove. De snelweg die hier begint wordt ook wel de Great Tropical Drive genoemd. De weg bevindt zich langs de zee en aan de andere kant zie je zoveel natuur. Ik heb de hele tijd gefilmd toen Deb aan het rijden was. Het was echt zo mooi! Oh hier ligt een strand, laten we even kijken. Weer rechtstreeks langs de weg. Stoeletjes uit en lunchen maar. Palm Cove is onze volgende stop waar we overnachten op de plaatstelijke camping. We draaien een wasje zodat alles weer schoon is en we onze tassen weer kunnen ordenen. De camping heeft geen zwembad en Debs gaat die zee niet meer in, ookal hebben ze netten, dus was er maar een oplossing: zwemmen in het zwembad bij een resort. Niet veel later lagen we alleen in een zwembad. Het water was net een warm bad. We waren misschien zelfs nog wel liever boven water dan onder haha. Palm Cove is echt een heel leuk plaatsje met een soort boulevard vol leuke restaurantjes. Nu hadden wij natuurlijk vanalles ingeslagen tijdens onze shopavontuurtjes. Het was tijd voor restjes tijd en we moesten alles opeten wat we nog hadden. Die avond hadden we weer een dvdruil voor elkaar gekregen. We keken een thriller. Nu is Deb daar echt geen held in. Ze keek natuurlijk steeds op de verkeerde momenten en schrok zich dan weet een hoedje. Ik heb de andere helft van de film verteld. Ons laatste nachtje in Boomer is dan een feit.
Die ochtend worden we wakker en weten we dat we afscheid moeten nemen van onze Boomer. We rijden de laatste kilometers naar Cairns. We hoeven hem alleen nog maar even schoon te maken en dan is het tijd om hem in te leveren. Wat heeft hij toch goed voor ons gezorgd. Onze beste vrienden de afgelopen 3 weken met ongeveer 2500 km achter de rug. We gaan hem nog missen de lieve Boomie.
Het is nog een stukje lopen naar de stad zelf, dus zet Debbie haar charme in en ik schrijf een goede review voor een gratis lift. Het is gelukt en in onze Boomer worden we naar Gilligans gebracht. We lopen even een rondje door Cairns en bekijken de lagoon. Niet veel later kunnen we inchecken en liggen we weer op een normaal bed. Dat vieren we even door lekler te chillen. Die avond gaan we voor twee drankjes in de bar en doen we mee aan de pubquiz. De wekker staat weer vroeg, dus kruipen we niet al te laat ons bed in.
Yes, het is de dag van de Great Barrier Reef! We gaan vandaag met de Ocean Freedom mee om te duiken en te snorkelen. Het is wel bewolkt, maar de zon kan er af en toe door komen. Na een paar safety briefings, zijn we op de duikplek aangekomen. Debbie en ik zijn meteen de eerste groep die ter water gaat voor de introductie duik. We trekken onze stingersuits aan en krijgen de hele uitrusting op onze rug. Op het droge oefenen we net ademen en de twee manourvres die we uit moeten voeren. Flippers aan, een grote stap nemen en we liggen in het water. Achter de boot zijn de golven groot en je moet je goed vasthouden aan de stangen aan de boot. Eerst moet je aan het oppervlak leren om je adem onder controle te krijgen. Dit lukt me wel, dus ga je naar de volgende stang ongeveer een halve meter onder het water oppervlak. Hier gaat het allemaal wat minder en ik heb echt het gevoel dat ik geen adrm kan halen. Ik mag van de guide naar boven om weer even op adem te komen. Hij verteld me dat ik moet ontspannen en anders mijn neus moet dichtknijpen om te voorkomen dat ik met mijn neus wil ademhalen. We gaan weer naar onder om het te proberen. Deze keer voel ik weer de paniek in me opkomen en signaal de instructeur. Deze keer laat hij me niet gaan boven gaan. Ik moet mijn neus vasthouden en samen met hem rustig in en uit ademen. Ik voel dat ik wat ontspan en me ademhaling beter onder controle heb. Nu is het tijd om de twee manouvres onder water uit te voeren. De eerste is het verwijderen en terugplaatsen van het mondstuk. Holy shit, onder water is dat best eng. De twee is een stuk gemakkelijker en is om water uit je masker te verwijderen. Deze twee voer ik goed uit en hij pakt onze handen vadt om op pad te gaa. Hoooo is, dat had ik niet verwachten. Met mij hand op mijn neus krijg ik alles weer onder controle. Deze hele duik houd de instructeur je bij de arm en laat je de vissen en het koraal zien. Na 2 seconen zie ik al een grote vis op me afkomen, waaaa! Nemo vinden we ook na niet al te lange tijd en het zijn er wel 3! Ik geniet van de omgeving, maar op een of andere manier moet ik steeds aan rustig ademhalen blijven denken. Gelukkig hadden meerdere van ons het probleem met de ademhaling, maar de instructeurs stellen je echt gerust. Na de duik gingen we voor de vertrouwede snorkel. We zagen natuurlijk allemaal vissen en het koraaal is super mooi met alle kleuren. Blauw en paars is onze favoriet. Ze hebben ook een boot met glazen bodem en vertellen vanalles over het reef. Hier zien we de enige kwal van die dag. Na een heerlijke lunch, gaan we naar de volgende snorkelplaats. Dit stukje is heel ondiep er is zelfs een zandduin in het water. We sporten meteen een pijlstaartrog, die we later nog 5 keer zien. Ook Nemo is weer aanwezig en nog vele andere vissen. Als we boven komen regent het oppeens en merk je onder water weinig van. Na nog een hoop eten keren we terug naar Cairns. We hebben helaas geen schildpadden gespot. Kwallen en haaien ook niet, maar misschien is dat maar beter ook. Die avond doen we een drankje en dansje. Het is misschien maar goed dat alles om 12 uur dicht gaat.
Woooohoeeeee we gaan vandaag skydiven! Ik heb er zoveel zin in. Met het busje rijden we naar Innisfail waar het allemaal gaat gebeuren. Er worden allemaal aziatische namen genoemd, gevolgd met die van Deb en mij. Hahahaha een vliegtuig vol Aziaten en twee Ducthies. Mijn instructeur Jack legt uit wat we moeten doen tijdens de sprong en brengt het harnas aan. Niet veel later staat hij me te filmen voordat we het vliegtuig in gaan. Ik ben helemaal niet bang en voel een gezonde spanning, zoveel zin heb ik er in. We gaan als laatste jet vliegtuig in, wat betekent dat we als eerste moeten springen. Na een kwartier zitten we op 14,000 ft. Pfffff nu is het misschien wel een beetje spannend! Deb gaat als eerst en dan ben ik aan de beurt. Jaaaa daaar gaaaan we waaaaaaaaa! We vallen door een super grote wolk. Dit voelt echt aan als regen en op sommige momenten komt die best hard aan. Na 1 minuut gaat de parachute uit. Wow wat een gevoel is die vrije val. Nu moet ik mezelf dwingen om ook even van het uitzicht te genieten, want dat was ik bijna vergeten. Aan de ene kant zie je de zee met strand en rivier en een de andere kant de bossen en bergen. Na 4/5 minuten landen we op onze billen op de grond. Deb komr meteen naar me toe. We hebben het gewoon gedaan! Ohhhh dit was zo cool! Ik zou zo nog een keer gaan. Helemaal uitgeput van de skydive deden een powernap. Aangezien het die dag goede vrijdag was, is bijna alles in Australie dicht. Je mag op goede vrijdag geen alcohol drinken, dus openen de bars pas om middernacht. De bottleshop is ook dicht, dus hoe gaan we nu weer de tijd overbruggen? Het was onze laatste avond dat we echt goed op stap konden, dus slapen zat er niet in. Na een rondje vonden we een restaurant waar we een fles wijn konden bestellen. Nadat de fles wijn op was, moesten we nog een uur wachten voordat alles openging. Hoppa we knalden er bij opening meteen een paar shotjes in en de dansvloer kon onveilig worden gemaakt. Daar waren nog meerder vriendjes van surfkamp, Fraser en Whitsundays te vinden. Zo leuk om iedereen weer tegen te komen! Het was voor bijna iedereen de laatste nacht, dus het werd een lange avond. Om 6 uur vonden Deb en ik eindelijk ons bedje.
Zaterdag alweer, de laatste dag dat we samen zijn. Niks gepland en eindelijk een strak blauwe lucht. Dat kan maar een ding betekenen: chillen bij de lagoon. De lagoon is een zwembad dat dicht bii het strand ligt. Het voelt net als een vakantie. De waterrat in ons kwam naar boven en al snel waren de eerste handstanden en koprollen gemaakt. Nog een beetje stoeien, want dit was de laatste dag dat we elkaar konden plagen. De laatste avond mochten we onszelf verwennen dus gingen we uiteten. Heerlijk hebben we gegeten bij de Italiaan. We haalden nog even alle herinneringen op en dat zijn er genoeg kan ik je zo vertellen. We waren zo moe dat we na een ijsje meteen ons bed zijn ingedoken.
Ik kan niet geloven dat ons avontuur er alweer op zit. Ik ben zo blij dat ik op Debs berichtje heb gereageerd en dat we het gewoon hebben gedaan. We kenden elkaar niet, maar dat is nu wel veranderd. Iedereen dacht ook altijd dat we elkaar al heel lang kenden. Zo voelt het ook zeker. Lieve Deb, bedankt voor alle mooie momenten die we samen hebben mogen beleven!
Dikke kus
Gelukkig viel de regen wel mee en hoefden we niet te zwemmen op de nieuwe overnachtingsplaats. Het zag er die dag nog steeds niet veelbelovend uit, dus moesten we een plan maken voor die dag. Aangezien er sowieso water in de watervallen zit als het regent, en het misschien ook de enige en beste optie was, besloten we naar de Atherton Tablelands te rijden. Dit is een hoogvlakte met vele watervallen en meren. We hadden in de Lonely Planet wel wat gelezen, maar wisten niet precies waar we heen moesten, dus besloten we de wegbordjes te volgen. De bruine bordjes geven hier de touristische trekpleisters aan. Bij deze weg waren ze alleen niet zo goed georganiseerd. De bordjes kwamen pas opduiken op het moment dat je de afslag moest nemen. We hadden dus al heel wat afslagen gemist, maar gelukkig geen belangrijke. Natuurlijk wel wat lookouts, maar die waren niet de moeite waard. Het enige wat we zagen waren wolken... Na een tijdje vonden we eindelijk waar we naar op zoek waren: watervallen. Er was zelfs een watervalcircuit, een weg van 17km met 3 watervallen tussendoor. De eerste was Ellinjaa Falls. Daar konden we naar beneden lopen om heel de waterval goed te zien. De tweede, Zillie Falls, is de grootste van allemaal. Je hebt hier alleen een platform om de waterval te bekijken. Na deze twee van ons lijstje te hebben gestreept, was het tijd voor de meeste gefotografeerde waterval van Australie: Millaa Millaa Falls. Deze waterval is bekend van de Herbal Essences reclame . De kans om deze reclame na te spelen konden we natuurlijk niet laten schieten. Hop het water in en koud dat het was! Ik wilde de waterval zelf ook wel even op mijn hoofd hebben, dus zwom ik het hele stuk. Daarna was het tijd voor mijn hair flip. Het eindresultaat zag er natuurlijk geweldig uit en wij konden zo in die reclame spelen. Een stukje verder op lag Mt Hypipamee Crater en Dinner Falls. De krater is een vulkanische pijp die nu onder water staat. Tot de bodem is het 85 meter en het platform ligt 52 meter boven het water. Via een korte weg kun je op verschillende levels dan de Dinner Falls zien. Aan de picknicktafels was het tijd voor pannekoeken! Het duurde even voor we het hele pak ophadden, dus was het alweer tijd om naar de volgende overnachtingsplaats te gaan als we nog in het licht wilde koken en eten. Deze was weer eens gratis en prima, met zelfs een heerlijke koude douche.
Wat werden we gelukkig wakker deze keer! We zagen een blauwe lucht, jippie! Nu was het dan eindelijke tijd om richting het regenwoud te gaan. Het meeste zuidelijke stukje van Daintree National Park begint in Mossman, waar zich de Mossman Gorge bevindt. Dit is een stukje park langs de Mossman River met een rainforst track van ongeveer 2km. Aangezien de zon scheen en we het weer eens zo warm hadden, namen we een duik. Overal stonden bordjes dat je moesf opletten voor de sterke stroming, zeker na de regen van de afgelopen dagen. We bleven netjes achter de rotsen, waar dus geen stroming, maar een paar gekke jongeren gingen er helemaal voor. Ze waren bij de zogenoemde whirlpool en opeens hoorden ed een help kreet. Eerst dachten we dat het een grapje was, maar nadat iedereen help begin te roepen, was onze aandacht gewekt. Een meisje werd door de whirlpool steeds naar beneden gezogen. De guide van de tour sprongen snel in het wakker en redde haar. Gekke mensen. Wij gingen verder naar met de walk die nu echt door het regenwoud gaat. Het blijft mooi om te zien hoe groot de bomen hier zijn en hoe chaotisch alles is. De bonen hebben varens, klimop, lianen en vanalles en nog wat op hun groeien. Aan het einde van de cirkel kom je uit bij Wurrmbu Creek, het mooiste stukje! Je ziet hier het water omringd door het regenwoud. Na een korte fotosessie, koelde we nog even af in het water. Het was tijd om richting Cape Tribulation te gaan. Omdat er zoveel regen was gevallen, wilden wij zeker weten dat hey mogelijk was om daar met onze Boomer te komen. Nu was er geen informatiecentrum te vinden, dus reden we op de gok richting de ferry. Bij een informatiebordje sloegen we snel af en kwamen we uit bij de krokodillencruises. Jaaaa, dat wilden we zeker nog doen! Een uurtje later ging de volgende boot en ze hadden al krokodillen gezien die dag. Na een gezellig uurtje kletsen met de vrouw van de cruise, gingen we op pas met onze guide Jan. Ze hadden gelijk, we hebben 3 krokodillen gespot! 2 grote jongens en 1 kleintje. Wauw wat een beesten zijn dat toch en ze kunnen zelfs nog veel groter worden. Veel activiteit was er bij hen niet te zien, want ze waren allemaal aan het chillen. Aan de andere kant van de rivier is niet meer zoveel, dus reden we even een stukje terug om boodschappen in te slaan en de tank vol te gooien. Die avond sliepen we in Daintree Village. We stonden even rond te kijken en hadden niet in de gaten dat we getuigen waren van een prachtige zonsondergang. De lucht was paars gekleurd met een berg op de achtergrond. Die avond probeerden we een dvd te kijken, maar deze werkte helaas niet. Om 8 uur lagen we allebei al half slapen in onze stoel. Ja, dan gaan we maar douchen en naar bed. Om 9 uur waren we knockout haha.
Tijd om eindelijk naar de andere kant te gaan! Niet veel later stonden we alweer bij het Waluwurrigga Alexandra lookout van het uitzicht te genieten. Er komt net een tour aan en die staan allemaal naar een boom te kijken. De eerste spin is gespot: een golden orch. Wat een reusachtig ding zeg, maar eigenlijk ziet die er nog best mooi uit met zijn gele lijfje. We proberen de tour voorbte blijven, dus rijden snel door naar Jindalba boardwalk. We parkeren en zien meteen vanuit de auto een varangus lopen. Wow wat is die groot, laten we nog even blijven zitten tot die weg is. Ohh even snel een plasje maken denken wij. Nou dat duurde wat langer, want daar spotten we alweer de volgende golden orch. Helemaal kriebelend gaan we naar de wc en laten just in case de wc deur maar open. Door alle insecten is het korte rondje van 700 meter genoeg voor ons. Na een stukje regenwoud, reden we door naar het strand van Cow Bay. Zwemmen kunnen we helaas niet doordat er over stingers (kwallen) en krokodillen zitten. Maar wat genieten we hier van het mooie uitzicht en de schommel. Er is bijna niemand te bekennen en je hebt het strand voor jezelf. We hebben het al twee weken over een ijsje eten, maar nog steeds hebben we er geen gehad. Hier langs de route moet een goede zitten, dus maken we daar een korte stop. Ze hebben hier 4 smaken op het menu staan die elke dag wisselen. Het waren een paar exotische, namen ben ik alweer vergeten, maar wel echt heeel lekker. Na deze verkoeling konden we wel weer een strand aan. Thornton Beach ligt meteen langs de weg. Ook hier zit je gewoon weer op een verlaten strand te genieten van ons ananasje. Ja het is wel weer warm hoor, dus een duik kunnen we wel gebruiken. Er is een plaats waar we je kunt zwemmen en dat is de swiming hole. Wauw wat zit dit er weer mooi uit! Koud, helder en stromend. Cape Tribulation Beach is een heel speciaal plekje op de wereld: where the rainforest meets de reef. Het regenwoud loopt tot aan het strand, waar in het water de Great Barriee Reef ligt. Vanuit de lookout zie je aan de ene kant het regenwoud en aan de andere kant de zee. Het Reeg is nogal lastig te zien en de ansichtkaart foto's worden zeker vanuit een helikopter gemaakt. Op de terugweg l zien we weer een varangus lopen. Even snel een fototje schieten. Oh nee toch, hij komt onze kant op. Nee, dat vinden we niet zo leuk. Doet hij iets? Als hij het pas is overgestoken en veilig het woud in is, glippen wij er snel langs. Wat een bangerikken zijn we ook. We klappen onze stoeletjes uit en lunchen aan het strand met een biertje in ons hand. PK's moet een leuk hostel zijn met een bar, dus besluiten we daar te slapen. Het is alleen nogal uitgestorven als we er aankomen en er blijkt dan ook meer staff aanwezig te zijn dan gasten. Aangezien wij weer eens overhit waren, plonsten we al snel het zwembad in. Daar was een volleybal net gespannen en lieten we onze sportieve kant maar eens zien. Al snel kregen we gezelschap van twee Engelse jongens. We besloten en wedstrijdje te spelen. Ik zal niet zeggen dat wij goed zijn in volleybal, maar die twee waren echt een ramp. 4-1, bots! Na een heerlijke douche en maaltijd waren wij klaar voor een drankje. Er zat buiten onze Engelse vrienden om niemand in de bar. We sloten bij hen aan en waren al snel gezellig aan het ouwenhoeren. De bar ging om 8 uur al dicht, dus verplaatsen we ons met een take away fles wijn naar buiten. De mensen die daar werkten nodigden ons uit om naar het strand te komen, waar ze een kampvuur zouden maken. Niet veel later gingen we op weg. Ik heb nog nooit een jongen gezien die zo bang was voor alles wat hij om zich heen voelde. Hahaha en wat een kreten hij uitkraamde, hilarisch. Er was geen kampvuur te bekenen, dus na nog een drankje was het tijd om naar bed te gaan.
Om 5 uur ging de wekker voor de zonsopgang. Pfffff, hoe lang hebben we geslapen? Het voelde als een kwartier en het was nog pikkendonker. We wachten wel even tot het lichter is en slapen nog even verder. Een half uur later werd er op Boomer geklopt door de Engelsen en gingen we op pad. Het was weer bewolkt, maar de lucht zag er wel prachtig uit. Toen we wisten wat de zon boven was, maar we hem niet konden zien zijn we maar weer on Boomer gekropen. We worden in de ochtend zo ongeveer Boomer uitgebrand. Ik had voor de ochtend Jungle Surfing geboekt. Een tour door het regenwoud waarbij je gaat ziplinen. Als je in het bos staat, zie je aan de ene kant Mt Sorrow en aan de andere kant de zee. Ze vertellen ondertussen over het regenwoud en na 6 keer ziplinen sta je weer met beide voeten op de grond.
We lopen de Dubuji boardwalk, maar deze is helaas afgesloten. Aangezien we wel weer wat afkoeling kunnen gebruiken, zoeken we de swimming hole nog een keer op. In het cafe dat daar bij ligt, kun je krokodillenburgers eten. Dit doen we dan ook als lunch. De burger smaakt prima en het vlees lijkt een beetje op ene tartaar. De laatste activiteit die we nog niet hadden gedaan, was de Marrdja Boardwalk. Deze loopt door het regenwoud en de mangrove. Een mangrove ziet er ook eigenlijk maar vies uit met al die modder en wortels boven de grond. Het is tijd om terug te gaan naar de bewoonde wereld! Het enige wat we heir niet hebben gezien is een cassowary, een loopvogel. Die hadden we nog graag wollen spotten, het liefst vanuit de auto haha. We slapen weer op een gratis plaatst en zien meerder Spaceships staan. Nu kunnen we mooi op zoek naar een dvdruil. Al snel vinden we de film Australia. Doordat er weer eens overal insecten zitten, kijken we de film in Boomer. Ach wat is het toch weel warm, zo warm. Maar wat een gave film is dat toch. We hebben het zo warm en slapen de hele nacht met de deur open.
Onze laatste hele dag in Boomer is aangebroken. We worden gewekt door het geluid, wat lijkt op een aap, van een schreeuwende Kookaburra. Wat een herrie kunnen die beesten maken zeg. Op de planning staat Port Douglas, een klein plaatsje langs de kust boven Cairns. Na een bezoekje aan de lookout en de plaatselijke marina weten we niet zo goed wat we hier kunnen doen, dus bezoeken we een informatie centrum. Ja, je kunt naar de Mossman Gorge of naar Cape Tribulation. Dat hebben we al gedaan, vertellen we het vrouwtje. Oh, nou dan je eigenlijk alles wel gedaan. Het is heel klein hier. We horen dat ze netten in de zee hebben liggen om de stingers tegen te houden. Het is nog ochtend, dus we kunnen een duik nemen. Debbie vertrouwd het niet helemaal en vraagt de strandwacht of het echt veilig is. Ja hoor, ik heb het vanochtend nog gecontroleerd en er geen gevonden. We gaan het water in, maar blijven voor de zekerheid ver weg van de netten. Na een paar minuten spot Deb al de eerste twee kleine kwallen en sprinten wij het water uit. We lopen nog een stukje op four milde beach en zien zoveel aangespoelde kwallen, niet normaal. Nou de 2 minuten zijn voor bij en we leven nog, gelukkig. Ja, je leest het goed als de kwallen je bijten, ben je binnen 2 minuten dood. Wat gaan we nu dan de rest van de dag doen? Laten we maar doorrijden richting Palm Cove. De snelweg die hier begint wordt ook wel de Great Tropical Drive genoemd. De weg bevindt zich langs de zee en aan de andere kant zie je zoveel natuur. Ik heb de hele tijd gefilmd toen Deb aan het rijden was. Het was echt zo mooi! Oh hier ligt een strand, laten we even kijken. Weer rechtstreeks langs de weg. Stoeletjes uit en lunchen maar. Palm Cove is onze volgende stop waar we overnachten op de plaatstelijke camping. We draaien een wasje zodat alles weer schoon is en we onze tassen weer kunnen ordenen. De camping heeft geen zwembad en Debs gaat die zee niet meer in, ookal hebben ze netten, dus was er maar een oplossing: zwemmen in het zwembad bij een resort. Niet veel later lagen we alleen in een zwembad. Het water was net een warm bad. We waren misschien zelfs nog wel liever boven water dan onder haha. Palm Cove is echt een heel leuk plaatsje met een soort boulevard vol leuke restaurantjes. Nu hadden wij natuurlijk vanalles ingeslagen tijdens onze shopavontuurtjes. Het was tijd voor restjes tijd en we moesten alles opeten wat we nog hadden. Die avond hadden we weer een dvdruil voor elkaar gekregen. We keken een thriller. Nu is Deb daar echt geen held in. Ze keek natuurlijk steeds op de verkeerde momenten en schrok zich dan weet een hoedje. Ik heb de andere helft van de film verteld. Ons laatste nachtje in Boomer is dan een feit.
Die ochtend worden we wakker en weten we dat we afscheid moeten nemen van onze Boomer. We rijden de laatste kilometers naar Cairns. We hoeven hem alleen nog maar even schoon te maken en dan is het tijd om hem in te leveren. Wat heeft hij toch goed voor ons gezorgd. Onze beste vrienden de afgelopen 3 weken met ongeveer 2500 km achter de rug. We gaan hem nog missen de lieve Boomie.
Het is nog een stukje lopen naar de stad zelf, dus zet Debbie haar charme in en ik schrijf een goede review voor een gratis lift. Het is gelukt en in onze Boomer worden we naar Gilligans gebracht. We lopen even een rondje door Cairns en bekijken de lagoon. Niet veel later kunnen we inchecken en liggen we weer op een normaal bed. Dat vieren we even door lekler te chillen. Die avond gaan we voor twee drankjes in de bar en doen we mee aan de pubquiz. De wekker staat weer vroeg, dus kruipen we niet al te laat ons bed in.
Yes, het is de dag van de Great Barrier Reef! We gaan vandaag met de Ocean Freedom mee om te duiken en te snorkelen. Het is wel bewolkt, maar de zon kan er af en toe door komen. Na een paar safety briefings, zijn we op de duikplek aangekomen. Debbie en ik zijn meteen de eerste groep die ter water gaat voor de introductie duik. We trekken onze stingersuits aan en krijgen de hele uitrusting op onze rug. Op het droge oefenen we net ademen en de twee manourvres die we uit moeten voeren. Flippers aan, een grote stap nemen en we liggen in het water. Achter de boot zijn de golven groot en je moet je goed vasthouden aan de stangen aan de boot. Eerst moet je aan het oppervlak leren om je adem onder controle te krijgen. Dit lukt me wel, dus ga je naar de volgende stang ongeveer een halve meter onder het water oppervlak. Hier gaat het allemaal wat minder en ik heb echt het gevoel dat ik geen adrm kan halen. Ik mag van de guide naar boven om weer even op adem te komen. Hij verteld me dat ik moet ontspannen en anders mijn neus moet dichtknijpen om te voorkomen dat ik met mijn neus wil ademhalen. We gaan weer naar onder om het te proberen. Deze keer voel ik weer de paniek in me opkomen en signaal de instructeur. Deze keer laat hij me niet gaan boven gaan. Ik moet mijn neus vasthouden en samen met hem rustig in en uit ademen. Ik voel dat ik wat ontspan en me ademhaling beter onder controle heb. Nu is het tijd om de twee manouvres onder water uit te voeren. De eerste is het verwijderen en terugplaatsen van het mondstuk. Holy shit, onder water is dat best eng. De twee is een stuk gemakkelijker en is om water uit je masker te verwijderen. Deze twee voer ik goed uit en hij pakt onze handen vadt om op pad te gaa. Hoooo is, dat had ik niet verwachten. Met mij hand op mijn neus krijg ik alles weer onder controle. Deze hele duik houd de instructeur je bij de arm en laat je de vissen en het koraal zien. Na 2 seconen zie ik al een grote vis op me afkomen, waaaa! Nemo vinden we ook na niet al te lange tijd en het zijn er wel 3! Ik geniet van de omgeving, maar op een of andere manier moet ik steeds aan rustig ademhalen blijven denken. Gelukkig hadden meerdere van ons het probleem met de ademhaling, maar de instructeurs stellen je echt gerust. Na de duik gingen we voor de vertrouwede snorkel. We zagen natuurlijk allemaal vissen en het koraaal is super mooi met alle kleuren. Blauw en paars is onze favoriet. Ze hebben ook een boot met glazen bodem en vertellen vanalles over het reef. Hier zien we de enige kwal van die dag. Na een heerlijke lunch, gaan we naar de volgende snorkelplaats. Dit stukje is heel ondiep er is zelfs een zandduin in het water. We sporten meteen een pijlstaartrog, die we later nog 5 keer zien. Ook Nemo is weer aanwezig en nog vele andere vissen. Als we boven komen regent het oppeens en merk je onder water weinig van. Na nog een hoop eten keren we terug naar Cairns. We hebben helaas geen schildpadden gespot. Kwallen en haaien ook niet, maar misschien is dat maar beter ook. Die avond doen we een drankje en dansje. Het is misschien maar goed dat alles om 12 uur dicht gaat.
Woooohoeeeee we gaan vandaag skydiven! Ik heb er zoveel zin in. Met het busje rijden we naar Innisfail waar het allemaal gaat gebeuren. Er worden allemaal aziatische namen genoemd, gevolgd met die van Deb en mij. Hahahaha een vliegtuig vol Aziaten en twee Ducthies. Mijn instructeur Jack legt uit wat we moeten doen tijdens de sprong en brengt het harnas aan. Niet veel later staat hij me te filmen voordat we het vliegtuig in gaan. Ik ben helemaal niet bang en voel een gezonde spanning, zoveel zin heb ik er in. We gaan als laatste jet vliegtuig in, wat betekent dat we als eerste moeten springen. Na een kwartier zitten we op 14,000 ft. Pfffff nu is het misschien wel een beetje spannend! Deb gaat als eerst en dan ben ik aan de beurt. Jaaaa daaar gaaaan we waaaaaaaaa! We vallen door een super grote wolk. Dit voelt echt aan als regen en op sommige momenten komt die best hard aan. Na 1 minuut gaat de parachute uit. Wow wat een gevoel is die vrije val. Nu moet ik mezelf dwingen om ook even van het uitzicht te genieten, want dat was ik bijna vergeten. Aan de ene kant zie je de zee met strand en rivier en een de andere kant de bossen en bergen. Na 4/5 minuten landen we op onze billen op de grond. Deb komr meteen naar me toe. We hebben het gewoon gedaan! Ohhhh dit was zo cool! Ik zou zo nog een keer gaan. Helemaal uitgeput van de skydive deden een powernap. Aangezien het die dag goede vrijdag was, is bijna alles in Australie dicht. Je mag op goede vrijdag geen alcohol drinken, dus openen de bars pas om middernacht. De bottleshop is ook dicht, dus hoe gaan we nu weer de tijd overbruggen? Het was onze laatste avond dat we echt goed op stap konden, dus slapen zat er niet in. Na een rondje vonden we een restaurant waar we een fles wijn konden bestellen. Nadat de fles wijn op was, moesten we nog een uur wachten voordat alles openging. Hoppa we knalden er bij opening meteen een paar shotjes in en de dansvloer kon onveilig worden gemaakt. Daar waren nog meerder vriendjes van surfkamp, Fraser en Whitsundays te vinden. Zo leuk om iedereen weer tegen te komen! Het was voor bijna iedereen de laatste nacht, dus het werd een lange avond. Om 6 uur vonden Deb en ik eindelijk ons bedje.
Zaterdag alweer, de laatste dag dat we samen zijn. Niks gepland en eindelijk een strak blauwe lucht. Dat kan maar een ding betekenen: chillen bij de lagoon. De lagoon is een zwembad dat dicht bii het strand ligt. Het voelt net als een vakantie. De waterrat in ons kwam naar boven en al snel waren de eerste handstanden en koprollen gemaakt. Nog een beetje stoeien, want dit was de laatste dag dat we elkaar konden plagen. De laatste avond mochten we onszelf verwennen dus gingen we uiteten. Heerlijk hebben we gegeten bij de Italiaan. We haalden nog even alle herinneringen op en dat zijn er genoeg kan ik je zo vertellen. We waren zo moe dat we na een ijsje meteen ons bed zijn ingedoken.
Ik kan niet geloven dat ons avontuur er alweer op zit. Ik ben zo blij dat ik op Debs berichtje heb gereageerd en dat we het gewoon hebben gedaan. We kenden elkaar niet, maar dat is nu wel veranderd. Iedereen dacht ook altijd dat we elkaar al heel lang kenden. Zo voelt het ook zeker. Lieve Deb, bedankt voor alle mooie momenten die we samen hebben mogen beleven!
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
